Wstęp do sedna życia

Jak wariabilny jest mój żywot,
tego nikt nie pojmie,
bo nie pojmę tego
nawet sama ja.
Zmienność mego losu,
w nieładzie pozostaje.
Nic nie dzieje się po kolei,
Nie ma przyczyn,
Są przypadkowości.
Raz cierpię męki, niczym Tantal mityczny,
innym zaś razem
ogarnia mnie euforia.
Jej ogrom, nierzadko, mnie samą przeraża.
Mój świat to liczba
- równie niezrozumiały, co rozumny.
Nie brak w nim kolorów,
Nie brak szarości.
Dziś w niebo na skrzydłach się wzbiłam,
by jutro z rana opaść,
uderzyć głową o posadzkę betonową
i wierzyć głęboko,
wierzyć mocno i szczerze
i wiedzieć - to życie,
najwspanialszy dar od Boga.

autor

Kasia Słocińska

Dodano: 2007-07-06 15:21:50

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie