Wstyd Mi mówić ale, wihite...

Moje wiersze są dla niego, tego jednego ukochanego...

Jemu piszę, jemu dedykuję...bo z miłości wariuję...

On czyta i wie że może w każdej chwili przytulić Mnie...

Za każdy wiersz uśmiech jego mam...

On Mnie trzyma zawsze w objęciach...

A punkty hmmmmm cóż dobrze że są, to znaczy że czytają...

Sama też czytam i punktami rozdzielam...

Czasami napiszę list, może dwa...

Wiem że wiele Moich pomysłów wdrażane jest w inne wiersze...

Zawsze z uśmiechem to traktuje i dumna jestem że...

To Mnie się czyta dokładnie, a nie Ja kogoś...

Więc droga wihite shrew, nic się tu nie zmieni...

Pazerność ludzka zawsze gubiła świat...

A dusza delikatna którą mam Ja...

Nigdy nie splami się, aby dla punktu komuś w „otwór” się pchać

Wiec taka jestem i nie zmienię się bo po co...

Dla paru punktów, czy to o to chodzi?...

Zastanówmy się!...czy lepiej być krukiem ?...

Czy rajskim ptakiem, który ma duszę jak jego pióra...

Jestem wiatrem...

autor

(OLA)

Napisany: 2005-04-01 Dodano: 2005-05-02 00:03:15

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie