Wszechświat
Pokoleniom
W Mlecznej
Drogi zaułkach
dalekiej wszechświata przestrzeni
gdzieś między gwiazdami zgubiona
skażona życiem- kuleczka ziemi
W miliardach mgławic, galaktyk
dalekich planet, księżycy
ogromu pustki nie pojmniesz
i obcych światów nie zliczysz
Rozumu nam brak, wyobraźni
by pojąć bezmiar wszechświata
życie jest nasze za krótkie
na podróż która trwa lata
W zwolnionym prędkością czasem
młodsi z podróży wrócimy
starcami swe dzieci bądą
gdy ich w ramiona weźmiemy
Rozumieć cię już nie będą
nie wierzyć w to co widziałeś
uczucia nie znajdziesz już więzi
i tego co kiedyś kochałeś
Będą uważnie cią słuchać
w podziwie kiwając głowami
starając się wyobrazić
siebie miądzy gwiazdami
Gdzie drzewa, liście czerwone
koloru żółtego są morza
niebo zielone wysoko
i pełne latawców przestworza
Tam żyją istoty mądrzejsze
bez złości i nienawiści
na głowach na znak pokoju
włosy z laurowych liści
I dzieci szczęśliwe, kochane
bez głodu i z przyszłością
w swej drodze przez dzieciństwo
wspierani pokoleń miłością
Nikt ci nie będzie wierzył
w istnienie czegoś
„czystego”
w obłudzie ludzkiego plemienia
brak miejsca na coś takiego
W pogoni za tajemnicą
początku ludzkiego istnienia
do gwiazd wyciągamy ręce
szukając swego imienia
Będziemy się ciągle wznosić
dopóki się nie dowiemy
co pcha nas i ciągnie do przodu
skąd i dokąd idziemy
To ewolucja, przypadek zwykły
zadziwia nas życia formami
słabi się zgubią po drodze
przetrwają ci z „łokciami”
Musimy już teraz szukać
błękitnych planet, gwiazd nowych
by przetrwał gatunek
„sapiens”
by dożył duchowej odnowy
A kiedy zpowrotem wrócimy
będziemy na świecie sami
bo nasza Matka Ziemia
rządzona będzie
Małpami
GC/AD 2005
GC
Komentarze (3)
Dużo życiowej prawdy zawarłeś a ostatni wers nie jest
optymistyczny. Pozdrawiam
Ja również się zgadzam z fragmentem "słabi się zgubią
po drodze przetrwają ci z łokciami". Wiersz co prawda
długi, ale działa na wyobraźnię. Czysta ewolucja i
chęć dosięgnięcia niemożliwego to nasz główny ludzi
cel.
Przebrnęłam do końca bo jest co czytać a w treści jest
świetny.
" słabi się zgubią po drodze
przetrwają ci z „łokciami” - to właśnie
życie....