Wypalenie życia
Zaprzestałem oddychać barwą świata
Płuca czerń tylko łakną
Przerwany filtr
Marzenia smogiem wiszą
Krztuszący krok do ziemi
Dusi wnętrze puste
Trwający zabieg
Zabiera myśli czyste
Powrócić do tęczy życia
Niewinności początku dotknąć
Każdy niedopałek
Sercem wiary zmienić
autor
Gaudium cum pace
Dodano: 2008-08-11 00:10:09
Ten wiersz przeczytano 447 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Hmm...nadzieja...czasami daje siłę a czasami tylko
maluje obraz naszych pragnień w piękne wyidalizowane
sceny życia...Jednak mimo wszystko warto ją mieć oraz
wiarę w lepsze jutro.Melancholia w wierszu oddaje
Twoją tęsknotę za ideałami,które mają dla Ciebie dużą
wartość w życiu...
do tęczy życia czas powrócić, płuca czernią już nie
smucić, nie dokuczać sercu swojemu, czas poświęcić w
miarę sił i zdrowia bliźniemu.
paweł pisze wiec jestes , dobrze zapisałes ,
pozdrawiam
każdy z nas ma swoją tęczę życia...tylko barwy same
się zmieniają...dobrze napisany wiersz...dobrze
jesteś...
Doświadczenia jak smog a tęcza piękna i dobrze
powrócić do ideałów Wiersz ładną ma formę a sens nie
rezygnować z marzeń
We mnie, zycie sie nigdy nie wypali!!