Za krokiem krok

Przychodzą czasami takie chwile
że siąść i płakać lub schować się w norze
Trudno usłyszeć głos rozsądku
Trudniej zobaczyć nową drogę

Kiedy tak długo człowiek się trzymał
znajomych szlaków i tras wytyczonych
znosił trudności i brnął bo wierzył
gdy cel był tak mocno uzasadniony

Kiedy ta droga nagle się urwie
lub jakiś huragan czy inne licho
szlak w pył rozniesie zasypie lawiną
niełatwo uwierzyć że można iść inną

Trudno uwierzyć że takie istnieją
wśród krzaków pobliskich kamieni lub trawy
ścieżki wąziutkie lub inne dukty
które powiodą na szlak wart wyprawy

Lecz kiedy już człowiek z nory wypełznie
i ruszy naprzód noga za nogą
choćby poruszał się nawet na siłę
to drogi przed nim same się tworzą

Były od zawsze za zaroślami
lub ich nie było lecz człowiek wydepcze
bo jak się tak rusza i tupie nogami
można dojść tam gdzie nie doszło się jeszcze

Grunt to wyruszyć wziąć tyłek w troki
i krok za krokiem i jeszcze dwa kroki

autor

zielonaDana

Napisany: 2019-09-29 Dodano: 2019-11-29 16:02:16

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie