Za oknem

Za oknem
smutny elf
na skrzypcach gra
nuci swa melodię
o głębokich ranach
miłości
i nieświadomie budzi me łzy

a dookoła spadają
błyszczące gwiazdy
unoszą się nad
ludzkimi głowami
migoczą złotym śmiechem
oplatają mą tęsknotę
w długie, smętne wstęgi
i rozwijają je
w długa drogę
do Ciebie

dotykając myślą
Twojej dłoni
stykając najczulsze szepty
nie widząc Ciebie...

stawać pod wiatr
który wyciska
z mych oczu
nawet najmniejszy płacz

podczas gdy Ty
wzrokiem ścierasz
z mej twarzy
resztki żalów
i mówisz:
bądź twarda
nie płacz proszę
więcej już

ja nie potrafię

nie zatrzymasz mnie
utulisz w swych snach
uśmiechniesz się do mnie
rozłożysz swe uczucia
na niebie bez chmur

złudnym marzeniem
zamkniesz me oczy
bym obudziła się
pod cierpko - gorzki wieczór
słysząc nie wiadomo
który już raz
delikatne nuty melodii
granej przez smutnego elfa...

ze świadomością
braku człowieka
który zechciałby
podarować mi
chociażby
chusteczkę

24/86

autor

Malinaa

Dodano: 2008-12-09 15:55:18

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie