Za wcześnie
Pisane jeszcze zimową porą...
straciłam wiarę
na bielą ukojenie
zamarznięty w bezruchu czas
na horyzoncie
znów widać wiosnę
na przekór wszystkiemu
nie czekam
gdy za słowami
kryje się coś więcej
w milczeniu
podajesz mi rękę
ziemia budzi się
coraz wcześniej
sny wyrwane
z ciemności
byłoby najlepiej
zostawić to wszystko
schować się pod śniegiem
i przeczekać do lata
a potem usiąść w cieniu
pod drzewem
i zacząć jeszcze raz
autor
waffelka
Dodano: 2024-04-11 19:19:25
Ten wiersz przeczytano 393 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Czasem człowieka coś gniecie, ale warto się otrząsnąć
i zacząć od nowa, zwłaszcza gdy jest ktoś kto podaje
rękę.
Wiersz pełen refleksji o utracie wiary, nadziei na
ukojenie i początku od nowa, przedstawiający zmagania
z przeszłością i nadzieję na nowy start, choć z
kontekstu wiersza wynika, że może być jeszcze za
wcześnie na to.
(+)
Wiosna obudziła przyrodę do życia i nam dodała pogody
ducha. Ślę moc serdeczności i uśmiechów:)
jest coś w tym wierszu co lubię.. głębia. Świetny