zabiegani
My ludzie wsiadamy
w pociągi swojego życia
i pędzimy,pędzimy.
Nie wiadomo po co?
Nie wiadomo dlaczego?
Nie wiadomo dokąd?
Zapominając czasem wysiąść
na odpowiedniej
stacji.
autor
Małgorzata Żebro
Dodano: 2014-04-04 08:21:00
Ten wiersz przeczytano 917 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Prawda.Niejeden by to zrobił,gdyby się dało czas
cofnąć.Dlatego zwolnijcie na chwilę ludzie , i
popatrzcie przez chwilę na swoje życie,może trzeba coś
zmienić ,póki nie jest za pózno.Uśmieszek:)
Za pozno dostrzegamy,ze szybko biegniemy,zwalniamy,bo
brak sil nas zatrzymuje,chetnie cofalibysmy pociag do
poczatkowej stacji!!!
Pozdrawiam!!!
Za pozno dostrzegamy,ze szybko biegniemy,zwalniamy,bo
brak sil nas zatrzymuje,chetnie cofalibysmy pociag do
poczatkowej stacji!!!
Pozdrawiam!!!
koncia- i tam się spotkamy jak jeden,byle nie za
szybko.Do zobaczyska,pewnie jutro coś zapodam znowu,pa
Gosiu, teraz takie "prędkie pociągi nam fundują", ale
i tak, wszyscy wysiądziemy na ostatniej stacji naszego
życia.
Pozdrawiam, życząc spokojnej nocy:):):)
Zabiegani wciąż jesteśmy to prawda P.Małgosiu!
dziękuję za odwiedziny pod moją skromną prozą!
Pozdrowienia dla Pani i syna Pilota! rozumiem Jego
pasję! to wspaniała sprawa! dobrej nocy życzę:)
No również Olu.Tylko stacji nie przegap:)
Właśnie jadę pociągiem, wracam z pracy do domu. Dobrej
nocy
Karmarg,M.Wiśniewska-Dzięki dziewczyny.Gdyby ludzie
trochę zwolnili,więcej by widzieli..
Niestety tak jest, pedzimy... Dobra refleksja:-)
Niestety tak jest, pedzimy... Dobra refleksja:-)
masz rację ...ciągle za czymś biegniemy ...nie
zauważając tego co jest ważne ...dobra miniaturka -
pozdrawiam :-)