Zabłąkana niedźwiedzica

W blasku srebrnego księżyca
Jak wielka niedźwiedzica
Po niebie się błąkałam
W kołtunie nocnego pyłu się plątałam
A z czasem...

Narodziłam się po to, by spaść twardo na ziemię
By prześladowały mnie czarne ludzkie cienie
Jak kukiełką mną obracały
To w prawo! To w lewo!
W jedno kłamstwo mój świat zlewały...

Z czasem narodziłam się ponownie
Tak jak mówię – dosłownie
Już mną nikt nie pomiatał
Mym sercem dobry mężczyzna w końcu władał
Razem z nim odnalazłam to co najpiękniejsze-
Miłość, radość i szczęście...

autor

aneladgama

Napisany: 2007-03-07 Dodano: 2007-03-07 17:19:59

Ten wiersz przeczytano 371 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie