Zaduszki

W listopadową noc głuchą posępną niczym wdowi czarny tren
W bladej poświecie księżyca wśród otulonych w mgle mogił budzi się ten
Co w zimnym grobie złożony ,gdzie wiekuisty został mu zmącony sen

Oj biada! Temu kto nieuważnie wyrwał go z śmierci mroku
Nie uniknie w bezpiecznym krzyża azylu mściwego jego wzroku...
I nic co na tym świecie zrodzone, gniewnej jego pogoni nie dotrzyma kroku.

I gdy wkrótce lodowaty dotyk jego oddechu na karku poczujesz
wnet za nieopacznie wieczny sen zmącony pożałujesz....
I dowiesz się w wielkim zdziwieniu że życie jest tym co najbardziej miłujesz.

Wtedy też niczym kata oczy ,łypiące z otworów purpurowego kaptura
Tajemnicą mroczną dla ciebie będzie jego pełna sarkazmu zgarbiona postura
U której wstawiennictwo, błagania .litość ani ból człowieczy nic nie wskóra

I kiedy jak ten co w zimnym grobie złożony, gdzie został zmącony mu sen
Legniesz zamknięty w sosnowej skrzyni bez żywota, gdzie w ziemi wydrążony dren
W listopadową noc głuchą posępną niczym wdowi tren zrozumiesz kim jest ten...

autor

kuna80

Napisany: 2008-11-16 Dodano: 2008-11-15 21:13:40

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie