zaduszkowe dziady
Stojąc nad mogiłą
żywą wspomnieniami
odprawiamy Dziady
łącząc się z przodkami
w tajemnych obrzędach
co dla serc spokoju
choć pusta obecność
i nie ma nastroju.
Raz do roku starczy
duchy zaspokoić,
oświetlić im drogi
kwiatami przystroić.
Dla kogo ważniejsze
dary tu złożone;
Dla duchów zbłąkanych
czy dla dusz strapionych...?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.