Zagubiona
Spływają po szybie łzy
świat moknie
i patrzę w ciemność
czy to ty
stoisz za oknem
nie
to tylko ślad po miłości
pragnęła wejść za próg
nie śmiała prosić
i
rozpłynęła się wraz z deszczem
i zagubiła się w ciemności
wróci
nie przeżyje bez powietrza
autor
ewaes
Dodano: 2017-09-08 21:25:33
Ten wiersz przeczytano 1588 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (92)
Wzruszające, to prawda, miłość potrzebuje powietrza.
Nawet gdy odległa, niespełniona, to żywi się nami,
choćby w marzeniach sennych... Zagarnia je, izoluje
nas swoim jedwabnym parawanem od "reszty świata" i
rano budzimy się, z nią na ustach. Chcemy mówić,
krzyczeć, ale jesteśmy okaleczeni, i tylko cisza
wydobywa się
z gardeł, które pragną...
@wena - - też tak myślę :)
Dziekuje :*)
nie może być inaczej
pozdrawiam serdecznie
@Xenia - pięknie dziękuję :,)
Bardzo ładny wierszyk refleksyjny o miłości.
Pozdrawiam serdecznie, miłego dnia źyczę.
@Janusz Krzysztof - - ślicznie dziękuję :*)
Ładna refleksja poświęcona miłości.
Pozdrawiam.
@Stella Jagoda - - bardzo mi miło :)
Dziekuje :*)
Podoba się, bardzo:)
Pozdrawiam :)
@Wiktor - - rozpieszczasz mnie swoimi komentarzami :)
Dziekuje :*)
Ewuś! - teraz -s erio i juz nie póżartem. Switny
wiersz, dramatyczny, nawiazujący do znakomitych wzorow
poetek - wielkich poetek XX wieku. bardzo twój. Nie
powim nic więcej, bo będę ci musialwyznać... - a ja
się zakochuję - w wierszach. Znakomite, świetne ,
dramatyczne.Jestem - teraz dopiero Twój, bo mie
"kupiłaś".
Pozdrawiam serdecznie:))
że też Amor tak celnie strzela...
@milyenko
@Mariusz
Dziekuje wam pięknie :*)
Podoba się.
Pozdrawiam :)
Pewnie, że wróci. Nie ma innej opcji :)
Pozdrawiam Ewo :)
@AMORKU - dziękuję :*) no nie wiem, okaże się :) :)