Zakamarki
Andrzejowi
Lecę na pyłku
jako jego cząstka,
przemierzam zakamarki
zawodnej wyobraźni,
by Cię ocucić z tego snu,
który Cię dopadł
w sile człowieczeństwa.
autor
pani Mija
Dodano: 2024-04-16 22:28:54
Ten wiersz przeczytano 127 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ciekawe chociaż smutne wersy. Pozdrawiam.
tak się nie da (żyć)