...Zaklęta w iluzji Twoich słów...

Choć zasługujesz na tęczę a nie na węgiel-świadomie wybierasz czerń...

Mówiłeś-tak bardzo tęsknię,
Przesyłałeś pełne czułości słowa.
Myślałam, że jestem dla Ciebie
Ważna, a jednak to tylko przygoda.

Lecz poddałam sie temu,
Wplątałam w rozkoszy sieć pełną.
Teraz nie wiem co robić, bez Ciebie
W mym świecie jest ciemno...

Ktoś wbrew mojej woli zagasił blask świec,
Nigdy mu nie wybaczę, że przez niego
Czuję znów lęk!

Gdy tylko zamykam oczy
do drzwi moich puka ból-panoszy się
Długo wszędzie przybrany
W Twój cudny strój!

I rani od nowa każdym wspomnieniem
Grozi, że nigdy już nie usłysze Ciebie.
Później zostawia mnie szlochającą przez sen,
Zapowiada kolejną wizytę znów pełną łez.

A ja w strachu blada, zakrywam dłońmi twarz
I zanużam się w ciemny, samotny staw...
Nie możesz mnie tak zostawić,
Jeszcze nie nadszedł wieczności czas!!

Nie potrafię zrozumieć niezrozumiałego... A być może to wielka sztuka, którą posiadają nieliczni??

autor

martuska

Napisany: 2006-12-15 Dodano: 2007-09-03 01:29:16

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie