zalęgło się bez kropek

Ciasne alejki zasnute listowiem,
prowadzą cienie w bezszelestnym tańcu
kręcą hołubce pląsając jakkolwiek-
aż po życia wiecznego krańce

nierzadko tu spotkasz krąg dam pudrowanych
jejmościowie do stóp im ścielą brylantowe słowa
a każda ich łasa słuchać, byle szczodrze danych
kusą suknię dłoń zalotnie trzyma, by ją porwać w tany

wiatr cichy zazdrośnik świdruje powietrze
kręci się niby przypadkiem, od niechcenia duje
ciekawy okrutnie co zdarzy się jeszcze
pannom pod falbanki zbereźnym okiem podpatruje

a słońce promienie przez rudawe listki leniwie posyła
rozświetla pukle włosów pajęczych, srebrem złotem zdobi
śmieją się beztrosko na balu do siebie król i jego miła
rumak niecierpliwie krzesze iskry podkową- godzina ubyła

czas płynie tu wolno nigdzie się nie spieszy
zatrzymał się z dawna dla wszystkich go staje
czasem kręci się wkoło gesty par potwarzy
przedrzeźnia młodzieńców, a raptem zalotnice baje

historie snuje bezgłośnie, opowiadacz stary
wiele w świecie widział, zatem słów czarownych okruchy
posyłając w brzeziny mchem przetyka szpary,
chylą uszu ciekawe bardziej niż za życia rozproszone duchy

autor

anasi

Napisany: 2010-10-31 Dodano: 2010-11-01 02:13:48

Ten wiersz przeczytano 746 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie