Zanik pamięci
Dla Ojca
Zablokowana pamięć
w zakamarkach umysłu
zasłania rzeczywistość
tworząc nierealny obraz
odrębnego wymiaru istnienia
niesamowite – a jednak
prawdziwe
mętne spojrzenie zawieszone
w próżnej przestrzeni
odzwierciedla jego stan
czy cierpi, niewiadomo
on nam tego nie opowie
nie zdaje sobie sprawy gdzie jest
zatrzymany w miejscu
istniejącym w równoległym wymiarze
lecz zupełnie inaczej
jest z nami obecny
a jakże daleko od nas
patrzymy na siebie
jak gdyby z dwóch światów
chwilowy zanik, niewiadoma
czas pokaże
czy blokada otworzy wrota umysłu
a on ujrzy rzeczywistość czy…
nikt na to pytanie nie odpowie
a już na pewno nie on sam
czeka i patrzy – spokojny
uśmiecha się , my bezradni
choć pragniemy pomóc
nie potrafimy nic uczynić
pozostaje tylko czekać
czy powróci do nas z oddali
czy pozostanie tam
gdzie nie potrafimy dotrzeć
21.09.2004.
kazap
Komentarze (26)
Trudno dobrać słowa komentarzu jest tak wzruszająco.
No cóż powiem skromne dobre...+
Z uczuciem o chorobie...
Najważniejsze jest to ,że ma przy sobie
oddaną i kochającą rodzinę.Życzę wytrwałości.Dziękuję
za komentarz i pozdrawiam serdecznie.
Aż łezka w oku się kręci...i wskrzesza wspomnienia,
chciałabym,żeby mój Ojciec był choćby daleki myślami i
schorowany,jednak on już jest od lat na drugim
brzegu.Piękny ,wzruszający wiersz.
Ten wiersz nie potrzebuje komentarza..tak bardzo mnie
zachwycił, że aż brak mi słów...niezmiernie
wzruszający. Obudziłeś we mnie te uczucia, a to dla
wierszo-pisarza wiele znaczy ;)
Pamiętam Ojca po wylewie , napisał na kartce moje imię
, nic więcej nie pamiętał . Lecz kiedy odzyskał władzę
nad niemożnością , miał drugi wylew , po nim wymówił
tylko imię swojej matki . Trzeciego nie przeżył . A ja
nie chciałam się pożegnać bo miałam nadzieję . Piękny
wiersz ... wróciły wspomnienia .
"w próżnej przestrzeni" w 8-mym wersie; tylko tyle, bo
jestem pod wrażeniem; polecam znakomity film "The
cell" (Cela) z Jennifer Lopez w roli głównej;
pozdrowienia:)
Najważniejsze że Tato nie jest sam,ma obok kochających
ludzi,życzę wytrwałości.
Byc przy Kimś takim- to nasza powinnośc.
Ujmujący wiersz:)
to jakby odkorowanie ale ten stan jest trudny czy
jest świadomość tożsamości Wiersz wzrusza ale
uczucie pozwala trwać choremu dalej Pięknie..+
Pozdrawiam serdecznie
poruszyłeś mnie tym wierszem... człowiek stoi
bezradnie wobec chorób, inercji, alienacji, autyzmu...
altzheimer robi swoje, dla mnie jest rodzajem
autyzmu... rozkładamy ręce z rozpaczy... piękny hołd
dla ojca. ściskam serecznie :)
...trzeba kochać miłość jest najlepszym
lekarstwem...na takie stany...
Najważniejsze być blisko tych, którzy tego
potrzebują...
dwa światy - dla tych którzy są doświadczeni takim
przeżycie, zapewne czasami zdaje się, że to koniec
świata,