Zapomnieć...
Zapomnieć choć na chwilę...
o tym, że istnieje...
o życiu...i burzy,
która w sercu szaleje...
Zapomnieć o uczuciach...
tęsknocie i złości....
pierwszym pocałunku...
i pierwszej miłości.
Zapomnieć też zdradzie...
...o zranionej duszy...
i o róży czerwonej...
co w wazonie się suszy...
Zapomnieć o życiu...
...plugawym świecie...
i wyrodnej matce...
mordującej dziecię...
Zapomnieć o krzywdzie
..i strachu...choć raz....
Stać się posągiem...
tak zimnym jak głaz...
Komentarze (8)
nic nie czuć,nie przezywać ,nie cierpieć., znam to
uczucie ,niestety przez to trzeba przejść nikt za nas
tego nie zrobi .Dobry wiersz
choc na chwilę oderwać się od
rzeczywistości....ciekawie napisane
piszesz tak namiętnie, ekspresyjnie - klimat obojętny?
natury nie zmienisz... wrażliwości w skałę nie
przekujesz... wiersz jak wyrzut, dobry, z wnętrza od
serca ... może ciut mniej wielokropków, choć mają
swoją wymowę... pozdrawiam...
każdy z nas ma takie chwile które go bolą i wolałby je
zapomnieć ale przeżycie ich wzmacnia człowieka i już
tak nie przeżywa wszystkiego jak za pierwszym razem...
Niestety nie da się zapomnieć. Żyć trzeba i zmieniać
miłością właśnie te złe rzeczy w zimny głaz, lepiej
niech one zastygną w nicości.
Trzeba czuc - pozdrawiam serdecznie ;)
nie zapomnieć o miłości. Ładny, pozdrawiam
Też bym tak czasem chciała ...nic nie czuć ...ale
niestety to niewykonalne .