Zastygłe pragnienie

Śnieg, mróz i nagła śmierć
Ogród kwiatów umarłych od pocałunków lodu
Kwiaty to, czy martwe uczucia moje?

Otulone szronem ożywają na moment
Iskrząc tęsknie w zimnym słońca blasku
Iskry to, czy łzy moje?

Pola bezkresnym zasypane śniegiem
Krzyczą o uwolnienie spod płaszcza chłodu
Krzyk pól to, czy płacz duszy mojej?

Kruki z piekielnym krzykiem
Połyskującą czernią przesłaniają nieba ołów
Kruki to, a może czarne żale moje?

Nieskazitelna iskrzącej bieli otchłań,
Delikatny powiew niszczącego życie wiatru
Łagodny szafir oczu bezlitosnego mrozu
To nie zima
To zastygłe pragnienie moje

autor

Black Pearl

Napisany: 2004-02-09 Dodano: 2005-07-13 09:42:51

Ten wiersz przeczytano 919 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie