Zatrzaśnięte kluczyki

Na samego siebie

Ileż goryczy w człowieku się zbiera
Kiedy sam sobie kłopotów przyczyną,
Każdy spróbował na pewno jej nieraz;
Wtedy dziwactwa ogromne wyczyniał.

Miałem okazję dziś tego doświadczyć,
Można by było przedstawić kabaret;
Wysiadł kierowca, kluczyki zaś w aucie
Przez roztargnienie w stacyjce zostawił.

Śmiało zatrzasnął drzwi, jak za teściową,
Wcześniej wcisnąwszy niestety blokadę,
Potem rozpoczął niezmiernie się głowić
Co na to wszystko sam mógłby poradzić.

Usiąść i płakać czy szyby też wybić,
Jeszcze chwileczka i straciłby głowę,
Trochę pomyślał i nagle „ zatrybił ” -
W domu na półce jest klucz zapasowy.



* * *

W życiu podobnie jak w tym samochodzie,
Wiele kłopotów, strapienia i bólu,
Sercu nie wszystkim i wszędzie dogodzisz;
Zdrowy rozsądku ty zawsze nam króluj.

18.05.2009


abażur - masz rację, myśl wiersza odgadnięta. Mogę więc dodać zwrotkę, której nie wstawiłem, by nie zostać posądzonym znów o dydaktyzm...

janias - już napisałem, więc nie będę się bawił w usuwanie, ale oddzielam trochę. Tobie też dziękuję.

autor

Skaut

Napisany: 2009-05-18 Dodano: 2009-05-19 00:01:00

Ten wiersz przeczytano 1300 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Satyra Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie