W zawieszeniu

Z obrazowania odczytano wyrok.
Nic od tej pory nie było jak kiedyś,
co rozpoczęte, nagle się skończyło –
nastał czas zwątpień i życia na kredyt.

Trudno zaufać obco brzmiącym słowom,
które, jak złodziej, przychodzą po swoje,
by w rękawiczkach i z miną grobową,
sen o wolności wykradać spod powiek.

Chociaż wróżyli: – w czepku urodzony,
możesz być posłem albo nawet księdzem.
Dzisiaj w albumie życzeń puste strony
wraz z pocieszeniem, że jakoś to będzie.

Kiedy nadzieja zanika w bezdechu,
stajesz się pustym losem na loterii,
z niezapisaną długą listą grzechów,
których nie będzie ci dane popełnić.

Może następnym razem coś opowiesz:
o wschodzie słońca, o kwitnących drzewach?
Teraz cię czeka z bezsenności spowiedź,
gdy noc za oknem epitafium śpiewa

o wykluczonym: – bez imienia, twarzy,
bez prawa łaski – głos rzucony w próżnię.
O tym, co utknął w horyzoncie zdarzeń –
by żyć, zbyt chory, zbyt zdrowy, by umrzeć.


https://www.youtube.com/watch?v=F_yXlGeJudM

autor

abandon

Napisany: 2017-06-04 Dodano: 2018-12-03 10:18:09

Ten wiersz przeczytano 2063 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie