Zbiczowanie poezji

Wiem że przecież przy Tobie wcale nie musi być romantycznie
Że może nawet wszystko przeciwstawia się poezji
Wiem – nic tak nie buduje poezji jak cisza
Ale czasem cisza długo nie przychodzi
Albo ktoś cisze brutalnie Ci odbiera
Znam to tak samo jak Ty
To straszne – tak wiem
Poezje tak łatwo przecież zabić
Tak łatwo unicestwić w zarodku
Jak rodzące się sumienie
Gdy pomyślisz coś złego…

Wiem że przecież przy Tobie wcale nie musi być magicznie
Że może nawet wszystko sprzecza się z magią
Bo kiedy na kartkach tak wiele leży barwy
Radości i kreślących się słów
Tak trudno to zobaczyć kiedy realność
Biczuje nas tak dokładnie

Ale wychyl swoje oczy za okno
Przerzuć je na drugi most realności
Pozbieraj tą magię za oknem
Z chmur i z traw
Albo wtul mocno głowę w swoją miękką poduszkę
Tam usłyszysz kojący szept z pod skrzydeł anioła…

Z tomiku: Wykładnia umierania

autor

Szymon22rzesz

Dodano: 2006-09-17 16:02:30

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie