Żegnajcie góry
Jeszcze tylko spojrzę
tam daleko przed siebie
stoję już na balkonie
wiatr wieje mi pewnie
deszcz uderza w czoło
czym chłodzi przypadkiem
jestem spokojny
Bóg tego mi świadkiem
Dzwoni telefon
taksówka już czeka
to jeden z wielu
momentów w życiu człowieka
kiedy po długim pobycie
powraca skąd przybył
był się, pobawił
zaszalał i wyżył
A teraz powrót
wraca się zawsze trudno
bo znowu bezbarwne
stanie się jutro
On pyta do kąd ?
ja mu mówie na dworzec
tam jeszcze można
ostatni raz spojrzeć
Żegnajcie góry
było mi bardzo miło
tak jeszcze długo
będzie mi się to śniło
I do zoobaczenia
bo wiem że tu wrócę
kiedy się stęsknie
zmotywuję, zasmucę
autor
YARI
Dodano: 2009-03-29 10:39:51
Ten wiersz przeczytano 604 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Znam ten ból pożegnania i tęsknoty do kolejnego z
górami spotkania.
Przyciągnął mnie tytuł, zapraszam na następną górską
wycieczkę, pozdrawiam.
ostatnia strofa najbardziej mnie ujęła, pozdrawiam
ciepło