Zgubione szczęście

Mówiłeś wciąż jak mam żyć
Czekałeś na długi świt
Ufałeś jak bratu brat
Wierzyłeś w słońca blask

Budować chciałeś gdzieś swój dom
W marzeniach tliłeś kolejny los
Zabrałeś z sobą szczęścia krąg
I wciąż myślałeś że to ich błąd

A teraz stoisz sam
Patrzysz w dal
Aż ucieka dzień
Świtu brak
Nocy smak
W ustach rodzi się

Dogonić chciałeś piękny dzień
Sprawić że wszystko będzie ok.
W czarach swoich miałeś plan
A w życiu tylko złudny stan
W kolorach tęczy widziałeś ich
W obłokach nieba tańczyli gdzieś
Lecz ty nie chciałeś odeszłeś nie wiesz gdzie

A teraz stoisz sam
Patrzysz w dal
Aż ucieka dzień
Świtu brak
Nocy smak
W ustach rodzi się

A teraz stoisz sam
Patrzysz w dal
Aż ucieka dzień
Świtu brak
Nocy smak
W ustach rodzi się

autor

Xeno1

Dodano: 2011-01-26 22:45:14

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie