zgwałcona

takie twory są mile widziane, tylko żeby nie
zapomniały o obiedzie dla swej połówki

Podoba mi się ta groteskowość, która jest i tutaj i w
tym pożegnaniu dla dwudziestolatka. Zawsze to miło jak
cię ktoś wspomni, poczułam się pożegnana w jakiś
dziwny sposób, dlatego dziękuję.
Wszystko w zasadzie najpierw jest śmiertelnie poważne,
a potem śmieszne, ale mimo to, nie potrafimy wyciągnąć
tego krawężnika. Ja staram się schować go jakoś pod
bluzką, Ty zbierasz krew. Jak kto woli.
Ten o szufladzie także jest dobry. I tu się dla mnie w
jakiś sposób zazębiają - mówisz o wszystkim i o
niczym jednocześnie, dlatego ten krawężnik w Tobie
tkwi nadal, a w szufladzie ciągle głodne kolejnego
bólu. I to jest poezja. Tylko nie wiem po co i ciągle
do tego wracać.

Smutny,przejmujący wiersz.Pozdrawiam.

straszne pytanie, to zatrważające, że wiele ofiar,
właśnie tak myśli...

Pozdrawiam i mój głos w zadumaniu zostawiam..

Mocny wiersz Marto ale jak się prawdziwie kocha to bez
zastrzeżeń.

Widać kobietę okaleczoną (może przez samo zycie), z
traumą.Okaleczenie psychiczne - nakazuje jej kochać
oprawcę (swojego kata) lub to życie - i takie życie,
które ją pokiereszowało. Mocny, wyraźny wiersz.
Pozdro Marto! - hej:)

Czy peelka nie za bardzo się poświęca?
Pozdrawiam Marto :)

Poruszający, skłaniający czytelnika do refleksji
przekaz.
Pozdrawiam.
Marek

Dużo emocji,dużo myśli i interpretacji.Ale to dobrze.

Życie jest brutalne, ale należy się zdecydowanie
przeciwstawiać wszelkiej agresji.

Okoliczności życia usiłują nad gwałcić, zmuszając do
zaakceptowania otaczającego nas zła. Jego cząstce
mżemy się przeciwstawić, reszcie nie. Dlatego jesteśmy
codziennie gwałceni, nawet jeśli zło nie przydarza się
nam osobiście.
Ślę moc serdeczności :)

nikt tak nie chce lecz po takiej traumie nową dokładać
to serca brak

mocne, zastanawiające... człowiek, to nie jest
"zepsuta lalka"...