Zimowym rankiem.

Ciepło w środku to ciepło na zewnątrz. Światło w środku to światło w ciemności. Miłość w środku... Nie ma jej.

Zimowym rankiem, w autobusie
lubię patrzeć na śpiące dziewczyny.
Na ciemność zamkniętą pod powiekami.
Włosy ,przytulone od zaparowanej szyby,
zabijają strach przed końcem podróży.

Co im się śni? Czy szczęście gdzieś...
Delikatne dłonie w ciepłych rękawiczkach
drżą, gdy przyjdzie duch czy strach blady,
co nocy kochankiem jest lecz i za dnia
powieki uwieść potrafi, zatrzasnąć na amen.

Zimowym rankiem, w autobusie
widziałem Cię, widziałem przez chwil kilka,
by stały się wiecznością i jedynym świtem.
Spałaś, jak oddech rześki śpi po śmierci.
Co ci się śniło wtedy? Czy szczęście gdzieś...

autor

nikt

Napisany: 2007-11-22 Dodano: 2007-11-22 19:30:29

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie