Zjazd
pamięci Ewy
w tej szkole pozostał po nas cień.
zatrzymaną godzinę wypełnia dziś
szmer konwenansów, rozmów o niczym.
rozjechali się, przepadli.
ci, którzy zostali,
przywieźli ze sobą inne życie
odległe od wspomnień,obce.
robią sobie selfie z Panią od biologii
/ona ma nadal duże błękitne oczy,
ładnie wyjdą na zdjęciu/.
wszystko co teraz dzieje się we mnie
jest poza słowem. siadam obok Pani
od biologii i chowam jej dłoń w moich.
gdzie Ewa? - pyta.
i przestała istnieć chwila obecna.
i zamieszkała między nami
pamięć - ożyła.
autor
szatynka_01
Dodano: 2017-07-13 10:53:22
Ten wiersz przeczytano 1176 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
ciekawie pamięć pracuje nad nieznanym stanem bytowanie
Ciągle kogoś ubywa...spotkania klasowe to przypominsją
dobitnie...pozdrawiam serdecznie
Bardzo dobry wiersz! zabolało...Pozdrawiam
serdecznie;)
Poruszyłaś zabolało Trudno mi komentować takie wiersze
Mimo ze odchdzą zyją w naszej pamięci
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo ładny choć smutny wiersz!
Pozdrawiam!
Dziękuję Drogim Paniom i Panu za komentarze, miłego
dnia:)
piękny wiersz, poruszył mnie do głębi
ciepło pozdrawiam :)
Pięknie...
Pozdrawiam ciepło :-)
poruszyłaś, bardzo subtelnie, jestem pod wrażeniem
wiersza, podejścia do tematu - moim zdaniem to b.db.
wiersz.
Smutny bardzo dobry przekaz. Pozdrawiam serdecznie.
Piękny wiersz :)
pozdrawiam
Ekstra wiersz.
Dziękuję Wam bardzo za pochylenie się nad moim tekstem
i serdecznie pozdrawiam.
Odeszli, ale żyją, póki są w naszej pamięci.
Przejmujący tekst...
Pozdrawiam
bardzo dobry przekaz ... smutno ONA była z Wami w
waszych wspomnieniach :-)
pozdrawiam