złamane przykazania.

Nie musiałam tak bardzo się starać,
by przykazań wszystkich przestrzegać...
On ,pierwszego nigdy nie mógł ,
nie zechciał dopełnić
a wzywany wciąż się odwracał.
Jego plecy ,nie twarz w odpowiedzi
od zawsze na zawsze widziałam...
Więc nie wzywam już,nie krzyczę,nie szepczę,
próżne były moje starania...
Dziś jak ćma świadoma lecę prosto do ognia.

Tak w rozpędzie siedmiu dni twórczych
o sekundzie dla mnie zapomniał.

autor

luna1973

Dodano: 2010-01-03 17:36:18

Ten wiersz przeczytano 393 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie