Złote warkocze

Piękny wiersz sabinko. Mała dziecina z jasnymi oczyma
i warkoczykami to powinna być najszczęśliwsza istota
na swiecie.-A jednak?Pozdrawiam serdecznie.

Przyciągnął mnie tytuł,gdyż do warkoczy mam nadal
sentyment.Lubiłam je w dzieciństwie i noszę do dziś :)

Wzruszający wiersz, sercem pisany...
Pozdrawiam ciepło :)

Przeczucie teraźniejszości odnalezione we
wspomnieniach. Tak odebrałam ten wiersz. Pozdrawiam :)

złote warkocze a teraz złote myśli Twe
pięknie z sercem

cieplutkie pozdrowienia płyną polem lasem równiną

Trochę smutno, ale... jak widać, sabo, strach miał
wielkie oczy:)))

BARDZO DOBRY,NIEBANALNY WIERSZ POZDRAWIAM.

Dziękuję Wam kochani za wizytę i komentarze.Spokojnej
nocy wszystkim życzę

Sabinko, jutro napiszę do Ciebie maila, bo dziś coś
szwankuje mi net i nie mogę wysłać odpowiedzi, ale
bardzo dziękuję że napisałaś, pozdrawiam

Wzruszajaco.
Pozdrawiam:))

Saba, przepraszam czy mogła byś zajrzeć do mnie,
dodałam u mnie wpis, pokazało mi użytkownik usunięty,
co to znaczy, pozdrawim

Czytając ten wiersz przypomniało mi się moje
dzieciństwo! ja też byłam posiadaczką złotych
warkoczy! Pozdrawiam serdecznie:)

Ten wiersz chwyta za serce,za dużo moje oczy
naoglądały się niegodziwości. Z serca pozdrawiam :)

oby to dziecko ktoś pocieszył i przygarnął do serca...

alez Cie ponioslo natchnienie ...sliczny wiersz ...

Bardzo wzruszające są Twoje "złote warkocze" ogromnie
się wzruszyłam... Dlaczego, to moje i Twoje serce wie,
jak i każdej dziewczynki, nim stała się dojrzała
kobietą. Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie i życzę
Tobie cudownego popołudnia i spokojnego wieczoru.
Dziękuje, za moc pięknych słów u mnie, pod moimi
rozważaniami...