Złudne Pragnienia
Gdzie mnie zaprowadzi złudne pragnienie?
To tylko życia mojego kruche cienie
Mogłam być twoja jak tęcza wieczna
Jednak natura była dość sprzeczna
Czy ten ogień tli się ledwie, czy rozpala
śmiało
Tego nikt nie wie…Oddać serce, to już za
mało
Gdzie mnie zaprowadza złudne pragnienie?
Miłość i zaufanie nie jest dziś w cenie
Bezkresny ocean choć piękny, pełny jest
łez
Każdy w nim tonie po czasu kres
Czy jawa to mroczna, czy sen mglisty
Tego nikt nie wie…Mrok jest tak mało
przejrzysty
Gdzie mnie zaprowadziło złudne
pragnienie?
W czeluści piekielne ,w ostatnie
tchnienie
W zapomnienie i otchłań smutku
bezkresną
Nigdy nie wiadomo jakże bolesną
Czy wieczność to, czy jedynie przyjemna
chwila
Tego nikt nie wie…Co się wydaje szybko
przemija…
Komentarze (10)
Witam Cię Raf. Są ludzie co cenią miłość i
zaufanie,ładny wiersz. Pozdrawiam serdecznie
Człowiek składa się z takich pragnień... Kłaniam się
:D
poprawiłem jeden wers...to mój pierwszy...
Witaj na stronie.Wiersz ładny,choć
smutny,a te "istoty na rzeż"
zburzyły całą tonację.Pozdrawiam.
Każdy czasami łudzi się takimi pragnieniami...
Pozdrawiam ;D
Witaj. Mroczna strona życia, ładnie napisana.
Pozdrawiam
Ja jednak uważam, że prawdziwa miłość i zaufanie
zawsze będą w cenie.
Forma wiersza ładna.
Pozdrawiam
Czy to wieczność, czy jedynie przyjemna chwila
Tego nikt nie wie…Co się wydaje szybko przemija…
tego nikt nie wie..... prawdziwe......
"Tego nikt nie wie…Mrok jest tak mało przejrzysty "
niestety mrok czasami dopada nas wszystkich .
Wszystkie stworzenia ida na rzecz - noooo tutaj
ewidenie wers "aby do rymu"
/