Zmasowany atak Gładkomózgów

Skierowane do konkretnej grupy osób, żeby nie było.

Otaczają mnie świnie.Zwierzęta błądzące po pustyni intelektu,
nieuwłaszczony motłoch.Niewolnictwo do potęgi.
Otaczają mnie wasze kompleksy, cisną kajdany,
dźwigam wasze bierzmo nieistnienia, tkwiąc jak kamień między wami.
Rozpychałbym się jak niesforny gnojek, ale za wielu napiera,
z tępą miną i mózgiem w depozycie wiecznego zatracenia.
Dzieci chadzają na wojny z kałachami w garści,
bo tak mają porąbane losy wśród wojen uprawiaczy.
A wy swoje dzierżycie, niczym nieusprawiedliwione armaty,
walicie na potęgę!Nie mając sił na rebelię pod pałacem, opluwacie słabszych.
Zarzygani zniewoleniem, na kolanach przed pustą kartką papieru,
i co by tu narysować?Zabrakło wyobraźni.Życie zwane ciasną celą.
Palę stosy pojmanych w niewolę systemu,
odwracam się z pogardą od baterii napędzanych strachem i gnębieniem.
Nienawiść do Władców waszych losów, rozlewa się jak morze,
ale oceanem kpina z waszych postaw.Nadstawione do bicia ogłupiałe mordy.
Uniżenie sięgacie po żyletki, bo trza krwi, by użyźnić portfele Babilonu,
rozbijacie lustro, by nie sięgnąć prawdy, zawstydzeni pustogłowiem.
Ile dni w żałosnej egzystencji, tyle samobiczowania,
by nie wychylić się za bardzo, bo za rogiem mieszka diabeł.
No i jakoś mi się nie udało, potknąłem się, upadłem między wasze truchło,
muszę znosić smród zgnilizny.Zmasowany atak gładkomózgów.
Nie nadążam za tym światem, w którym rządzi strach i pieniądz.
Nie nadążam za motłochem, co się z wina w mocz przemienił.
Trwam nie widząc wyjścia.Zabić się, to przykra perspektywa.
Już nie będzie lepiej z wami.Oto system Nowobytu.
Przyzwolenie i ślepota.Ołtarz przemijania.
Wykrwawiają się ofiary społecznego zacofania.
To na tyle przyjaciele.Ranek wzywa do pańszczyzny.
Wszyscy na tym samym wózku.Nie.Nie leci z nami pilot.

autor

rebel

Napisany: 2010-03-30 Dodano: 2010-03-30 08:17:56

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie