Zmierzchanie
Kobieta podobna
do stuletniej wierzby
klęczy,
srebrne włosy
dotykają ziemi.
Szepcze
i bezsilność oddaje w ofierze
trawom, mchom i ostom
wzbierającej rzece,
wiatrowi, szarości
spadającej płaszczem
z nieba wprost na łąkę.
Podniesie się? Zaśnie?
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2016-09-14 17:57:45
Ten wiersz przeczytano 1646 razy
Oddanych głosów: 63
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (70)
Pięknie. Podniesie się czy zaśnie?
Aniu piękny i bardzo przemawiający jest Twój wiersz
Wzrusza mnie kobieta porównana do drzewa
Mam nadzieję że jeszcze raz się podniesie
Pozdrawiam bardzo serdecznie :)
Cieszę się że znowu z nami jesteś
Wiekowy człowiek jak drzewo porośnięte mchem!
Bardzo wzruszający wiersz. Pozdrawiam Piękna Turkusowa
i dziękuję za odwiedziny. Relaksującej nocki:-)
piękne porównania do przyrody.
tak jakoś smutno ..i bardzo pięknie ..
Bardzo ładnie, adekwatnie do przedstawionej sytuacji.
Pozdrawiam Aniu.
Obrazowo. Jak będzie? Pytanie.
bardzo ładny wiersz pozdrawiam
Bardzo łądny wiersz, Aniu.
Wypłacze się i podniesie, nie chcę żeby zasnęła. No
tak, znów zadziałała wyobraźnia, mam ją przed oczami.
Bardzo dobry wiersz.
Bardzo ładnie przedstawiłaś podeszły wiek,wzruszyłam
się .
refleksyjnie ...przemijanie starość jak mgła siwa
nisko nad ziemią uniesie się czy zostanie rosą na łące
nic się nie kończy :-)
pozdrawiam
podniesie się, żeby znaleźć miejsce do snu. Ładnie
napisane. Uściski :)
Bardzo obrazowo przedstawiona postać kobiety, działa
to na wyobraźnię i zatrzymuje. Bardzo na tak :)
Czas refleksyjnych znaków zapytania - ładnie ukazany.
Pozdrawiam :)