Znamy się tylko z wyobraźni

Muzo poezji mojej marnej,
piszesz, że czytasz i... jak w niebie.
Oczy niebieskie masz, czy czarne?
Nie wiem, lecz wiersz ten jest dla Ciebie.

Znamy się tylko z wyobraźni,
z pragnień zawiłych korytarzy,
może nic więcej prócz przyjaźni
w rzeczywistości się nie zdarzy.

Z kilku linijek w oka mgnieniu
wyłania się ulotna postać,
nocą gra w moim przedstawieniu,
za dnia nie mogę z nią się rozstać.

I tylko nie wiem jak to będzie,
gdy pomylenia pełne strofy
rozpadną się w szaleńczym pędzie
do galaktycznej katastrofy.

Więc powiedz proszę, że się mylę
i że obawiam się bez racji
zatracić najpiękniejsze chwile,
gdy przyjdzie pora konfrontacji.

autor

ireczek

Napisany: 2013-10-15 Dodano: 2013-10-15 08:22:21

Ten wiersz przeczytano 1612 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie