Zniewolona

Słowa ranią bardziej niż czyny:(

Jak zwiędłe kwiaty
Jestem zniewolona własnym światem
Wasze słowa niszczą moje życie

Przestańcie!

Ja mam jeszcze tak niewiele lat…
Stoję przed wami w swojej prawdzie,
W swojej nędznej konsystencji

Jak wzgardzona Magdalena
Teraz wy oceniacie mnie
Bez prawa, bez litości

Czujecie się lepsi??
Jakim prawem??

Każdy z was jest Judaszem własnych zasad
Ja potrafię żyć w zgodzie z własną naturą
To więcej
Niż wymiary waszych kłamstw
To nie są puzzle-
Nie ułożysz szczęścia z kawałków

Ja mam to w sercu!!

Bezlitosna odraza
Do własnego bytu

Sił już zostało tak mało
A droga taka daleka

Mnie już nie bawi
Ta absurdalna od życia ucieczka

Dedykuję to Kubie za każdą chwilę w której ze mną był i mnie pocieszał

autor

k!Sa

Napisany: 2006-03-28 Dodano: 2006-08-06 16:15:41

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie