Żniwiarz

Gdzie pętla od sznura koniec znalazła,
a cień twój zaczyna się długi.
Tam czekał już będzie w płaszczu wilgotnym,
od kropel co z oczu spadają obficie.
Żeglarz bez duszy co na życie wpływa.

Sam go nie poznasz, a przyszedł po ciebie.
Bo twarz ma zwyczajną choć z piekła wydartą
W ślepiach ma pustkę przez życie zlepioną.
Go nie oszukasz, mu nie uciekniesz.

On zna każdego, co w księdze zawitał.
Dziada starego przybrał on ciało,
łatwo go było dorwać za grzechy.
Palce mu zgniły więc dłoń ma schowaną,
a druga zaś łapa ucięta przez diabła.
Była to kara za grzechy spełnione,
bo częściej niż ostrze ta ręka raniła.

Teraz się patrzy na truchło na drzewie,
i nie chce go odciąć od liny przetartej.
Wdzięczny ci będzie i rękę też poda,
boś go z powrotem na ziemie sprowadził.

W końcu zabierze cię, w podróż ostatnią,
lecz na końcu drogi, nie znajdziesz ty szczęścia.
Bo z twych przyjaciół ostatnim był sznur.

Dalej związany on z twoim jest ciałem.
Z nim nie pogadasz, bo nie jest to człowiek,
jednak się nie martw o takie sprawy.
Bo gospodarz piekła już czeka szczęśliwy.

Znajdzie ci miejsce i karę wyznaczy.
Nie zapomnisz już nigdy co to cierpienie,
czym są męczarnie i diabła rozkosze.

A teraz blisko żniwiarza się trzymaj,
byś na miejsce mógł dotrzeć, w jednym kawałku.
Bo ciemność przedsionka jest chłodna, i głodna.

A ja na to z boku patrzył znów będę.
I łezkę uronię, na płaszcz ten już mokry.
Jednak nie moja była w tym wina,
żeś życie zakończył marnie.
Jak tchórz.!!!

Więc żegnaj kolejna duszo stracona,
Bo drzwi zatrzasnąłem moje dla ciebie,
i widzieć je będziesz tylko z otchłani.
Więc gnij, gnij tam na dole, moje ty dziecko.

autor

Rogiasz

Napisany: 2016-12-01 Dodano: 2016-12-01 20:52:34

Ten wiersz przeczytano 772 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie