Zostały mi minuty dwie

Zostały mi minuty dwie,
Czas już nie będzie doliczony.
Daremnie się do biegu rwę,
Próżno na wszystkie miotam strony.

Mięśnie zbolałe od napięcia,
W ustach krwi czuję słodki smak.
Kto zdejmie ze mnie znak zaklęcia,
Nim pozostanie człeka wrak.

Farba odpada z głośnym chrzęstem,
Tłukąc płatami o podłogę.
A tak chwaliłem swoim męstwem,
Tak było mi zwycięstwo drogie.

Teraz liczone są minuty,
Ani sekundy nawet dłużej.
Chodzę jak wariat trutka struty,
Patrząc przez okno na podwórze.

Tam żyją ludzie jakże inni,
Uśmiech radości twarze gładzi.
Tacy miłością aż dziecinni,
Tacy swych uczuć jakże radzi.

Zsuwam kotary mroku chętny,
Zegar już kończy czas prowadzić.
Jakże ten świat bywa pokrętny,
Że nasze myśli zdolny zdradzić.

autor

Grand

Napisany: 2011-07-28 Dodano: 2011-07-28 17:51:52

Ten wiersz przeczytano 329 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie