ZWIĘDŁE
Zmęczone emocje
jak zwiędnięte kwiaty
tracą blask i kolor
mimo świeżej wody
nie pomoże cukier
z łyżki do herbaty
ani sól też raczej
nie zwróci urody
zamierają w sobie
milcząc usychają
szary pył osiada
na liściach i płatkach
tyle smutnej pustki
teraz w sobie mają
nie przypominają
już pięknego kwiatka
Komentarze (17)
szkoda, że tak, dlatego czasem warto nie skupiać się
na odbiciu w tafli wody
Uroda to poezja serca i duszy... :) Cudowna
więdłość...
:) Pozdrawiam
Tak czasem bywa, że emocje więdną
Wymowny Twój wiersz:)
Podoba się. Pozdrawiam :)
one tylko drzemią uśpione, wystarczy jedno słowo,
jeden promień słońca , jedno spojrzenie i znów jest
gejzer..
emocje warto rozbudzić uśmiechem najlepiej do ludzi
Już nie, widzę to u siebie
Pozdrawiam Jolu:-)
i mnie też Jolu:-)
z podobaniem...
emocje jak kwiaty i dziewczęta jak polne kwiaty -
tylko takie zawsze piękne, nie sztywno-sztuczne,
nadęte
:) pozdrawiam i głos zostawiam +
zmęczone emocje są jak zwiędnięte kwiaty.
Podoba mi się wiersz w treści i formie. Miłego
wieczoru.
ja też za Kasią :)