Życie

Pisać o smutku już nie pisze, eee… stare dzieje.
W głowie zostały tamte „śmieci”.
Teraz śmiało nazwać to tak mogę.
Żyłem głupią nadzieją, która prowadziła na zła drogę.
Cały czas żyje i nie poddaję się, zboczyłem dawno już z niej.
Będąc sam bawiłem się ile było sił…
Imprezy, kobiety, alkohol i pety.
Ale powiedz mi, czy warto tak żyć?
Czy warto było tak szaleć będąc sam?
A tęsknota, do czułości Twej, Twej bliskości i świadomości że jesteś.
Czy warto było…nie ważne już.
Zostały niezapomniane wspomnienia, których nie odbierze mi nikt.
Lecz na nowo postanowiłem żyć, człowiek nie zmienia się nic.
Jestem jaki jestem i dobrze mi z tym.
Spotkałem „anioła” i dobrze mi z nim.
Przestałem szukać, zostawiłem to przeznaczeniu.
Do kiedyś samemu a od teraz we dwoje.
Pokarzemy światu o co walczymy tylko oboje…

autor

djeskobar

Napisany: 2007-03-14 Dodano: 2007-03-14 00:49:20

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie