Życie bez tytułu

Pewnego tak zwyczajnego dnia
Powiedziałem mam dość
Dość tego wszystkiego
Odszedłem w ciszy
Czułem się wyzwolony
Drogowskazem snów
Powędrowałem za marzeniami
Obiecałem sobie
Że każdy dzień będzie inny

Grzechem jest okłamywać innych
Lecz jeszcze większym
Przez całe życie okłamywać
Samego siebie
Dławic się tym samym
Znienawidzonym dniem
Grzechem jest poddać się fali codzienności
Co dzień płakać na brzegu nieszczęścia
Patrząc w zachodzące marzenie

Może umrę jutro
Może jeszcze dziś
Lecz umrę jak wolny człowiek
Tylko dwie monety przy duszy
Spoczną na moich oczach
Kiedy wezwie mnie Bóg

Mam dość tego, że
Ciągle jak zagubione dziecko
W nieznanym mieście
Wśród tłumu szukam przyjaciela
Jak żołnierz w objęciach strachu
Szukam ciszy i modlę się do Boga

Wiele już przeszedłem
Lecz ciągle daleko
Daleko mam do domu
Tak daleko jeszcze mam do spokoju
Wciąż jak wąż na pustyni
W celu przetrwania
Pełzam ku słońcu

Nie umiem nazwać
Swojego życia
Nie jest to szczęście
Nie jest to cierpienie
Życie bez tytułu
Bez początku, ani końca

autor

Fenderpol

Dodano: 2009-04-27 20:45:18

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie