Czas zmierzchu...

Świat ozłociła poświata zachodzącego słońca.
Wszystko wokół szykuje się do odpoczynku.
Otrzymało barwy przygaszenia i smutku.
Na niebie jeszcze trwa gwiezdne milczenie.
Za horyzontem już noc snuje cienie.
Wolniutko czarną płachtą niebo pokrywa.
Zapanował spokój i cisza,
ciepłym blaskiem utulona.
Przysypia przyroda dniem umęczona
Jest nierealnie piękna, jak zaczarowana.
Do miłych chwil wracają myśli.
Stajemy się spokojniejsi.
Dobrymi wrażeniami się otulamy.
Po trudach dnia do snu się szykujemy.
Czekamy na marzenia senne,
by sił nabrać, a serce było optymizmu pełne.

autor

@Krystek

Napisany: 2017-11-30 Dodano: 2017-11-30 13:31:58

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie