Jestem trzynastolatką! I piszę...

Dla osoby, która przysłała mi wiadomość, że nie wierzy że mam 13 lat i piszę takie wiersze...

Wolny kraj! Wolny!
więc od moich wierszy czego?
Nie bądź taki ostro namolny,
ten wiersz jest do ciebie kolego...

Mam trzynaście lat!

Nie będę cię przekonywać,
głębić twoich myśli.
Jestem trzynastolatką,
no dalej obelgi wyślij!

Kopiuje wiersze,
przepisuje z innych stron?
Nie, tego nie robie!
Więc odemnie won!

Może mi nie wierzysz....
Może masz inne zdanie.
Ale po co zęby strzeżysz?
Powinienieś zrobić mózgu pranie!

Ty mnie będziesz obrażał....
Że sama nie tworzę...
A sam będziesz durne zdanie wyrażał!
O mój Boże....

Może po tym wierszu zrozumiesz,
że pisanie to dar niewinny.
Ty sam tego nie umiesz,
więc uszanuj wyobraźnie innych...

Nie ważny wiek!
Nie ważna twarz.
Ważne,że swoje zdanie masz...
Że tworzysz i rymujesz!
Nawet gdy nie umiesz - próbujesz...
od tego zaczynam ja....

Powtarzam ;
mam trzynaście lat.
Moje życie
i mój świat.
Moje rymy, moje zwrotki,
więc słuchajcie słodkie kotki...
Ci co nie wierzą,
co nie szanują...
Niech sami coś ze słów zbudują...
Gdy to nie proste, szybko nie przychodzi....
Słowo w literkę, literka zwodzi....
nie od razu rym wychodzi....

Trzynaście lat mam - i co z tego?
Pytam Cię po raz ostatni kolego...

Uwierzyłeś...?

autor

__Balladyna__

Napisany: 2007-05-02 Dodano: 2007-05-02 20:19:28

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie