Każda chwila...
Żyjąc wspomnieniami...
Każda chwila
Owinięta na wskroś
Złotą taśmą
Jakbyś bał się
Że ulegnie zakurzeniu
Nie wracając do tego co było
Niby doceniasz
A jednak lekceważysz
Niby uśmiechasz się
Ale jednak szyderczo…
Czemu to co piękne
Zakrywasz tym, co ludzkie?
Tą ludzką ułomnością
Brakiem doskonałości
W tym wyidealizowanym świecie
Twoim świecie
Gdzie nie ma miejsca
Na moje smutki, na moje upadki
Nie umiem być bezbłędna
Nie chcę być tak wspaniałomyślna
Nie chcę udawać
Wybacz
Muszę odejść
Do rzeczywistości…
Tam czekają na mnie ludzie
Którzy potrafią nie tylko śmiać się
Ale i płakać
Prawdziwie…
autor
rzodkiewka
Dodano: 2009-01-07 17:43:39
Ten wiersz przeczytano 389 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
To co ludzkie też jest piękne !
Jego wyidealizowany świat w końcu będzie musiał
zderzyć się z rzeczywistością... Wiersz ciekawy,
dobrze przemyślany.
pewnie i czekają najgorsze ze tacy sami jakich już
znasz plus
Yhym...cudownie... Pieknie napisane,naprawde bardzo mi
isę podoba;)
Wspomnienia zwłaszcza te dobre dają siłę, nadzieję i
radość.Tęskni się, myśli i zatrzymuje w słowach!
tesknisz do nich jak widac nad zycie- pozdrawiam
piekny wiersz wzruszajacy oddajacy zycie:)