Lamentowy las

W czarnym, pokrytym mrokiem lesie
ciche, głuche echo się niesie
tam srebrzysta rzeka między drzewami się wije
z ktorej niezgrabna, ślepa postać pije

las lamentem się zwie
każdy kto smutny o tej nazwie wie
różne istoty do niego wchodzą
wchodzą lecz często już nie wychodzą

pozostają by ukryć przed wszystkimi swe twarze
a on z nich szczęście i radość wymarze
z liści na grunt kapią żęsiste łzy
w locie zmieniają się w pył

pomiędzy drzewami diableski śmiech słychać
cięzko tu myśleć, cięzko oddychać
życie w nim wolno przemija
zadając ból i kąsając jak żmija

a w nim płacz i zgrzytanie zębów...

Może pokuta mój lament osłodzi...

autor

Dorka

Napisany: 2006-01-03 Dodano: 2006-01-03 20:00:23

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie