narodziny

Dla wszystkich ktorzy maja dość samych siebie

„wiatr wieje dokąd chce i szum jego słyszysz,
ale nie wiesz skąd przychodzi i dokąd zmierza.
Tak jest z każdym kto się narodził z ducha”


narodziny

poszybować z wiatrem bez chęci powrotu
jak liść uniesiony wysoko ku chmurze
pozostawić z tyłu niepewności jutra
ciemną stronę twarzy odbitej naturze

pozwolić żaglowi na randkę z podmuchem
prasującym zmarszczki wyryte na duszy
by zaistnieć mogło całkiem nowe życie
tak inne od tego które wciąż się kruszy

usłyszeć jak ziarno w ramionach powiewu
niczym małe dziecko gaworzyć zaczyna
naturalny wymiar nic go nie obchodzi
czas który ucieka zbyt krótka godzina

bez trosk i ciężaru przytłoczenia grzechem
który niczym dyby zakuwa w sumieniu
nie wiązać istnienia bytu swego z ciałem
zostawiając skórę niech schnie na kamieniu

autor

dobry czas

Napisany: 2007-06-09 Dodano: 2007-06-09 21:59:23

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie