OMEN

Ładnie zielono
I wszędzie kaczeńce
Jeszcze nie wiedziałem
Że się zbliża prawdziwy koniec
Martwizna
A potem
To już tylko widzę
Smalec, smalec i krew
Nóż wbity w cuchnące ciało a pod nim pies
Ociekający alkoholem czeka na mój koniec
Może wyjdę.
Pojawili się
Niebiescy ludzie bez twarzy
Każdy z nich o niczym nie marzy
Liście wiśniowe przykrył szary beton
A po nim lód z brązowej, błotnistej łaźni
Co w zimę pęka i zatapiam się w nim cały
Co za piękno
Z cegieł wystają krzyczące twarze
A oczy ich zamknięte, nie widzą a ryczą
Nie wyjdę po za ścianę , a wtapiam się w podłogę
Jestem nim
Idą ciała a niema ludzi
Bez ducha, bez chwili, zawsze
Uderz mnie niech wiem że żyje
Niech z otworów ciała wypłyną soki
Chciałbym zapłakać, nie mogę, nie potrafię
A z gardła bliskiego kurz wylatuje
I tworzy złowieszczy omen:
NIE MA MNIE

autor

mateo.g

Dodano: 2007-08-24 22:28:13

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie