W podróż

PROZA

Czas wybrać się na spacer. Wiosenny - z aparatem fotograficznym. Czas uchwycić dawno upatrzone motywy: bramę starej kamienicy i podłe podwórze. Koniecznie tabliczkę obwieszczającą spadanie tynku (jakby ktoś patrzący na stare mury, nie widział, że rudera się sypie). Podwórko teraz wygląda lepiej, niż kiedyś. Już nie wylewa się z szaletu jego cuchnąca zawartość. Nie biegają w biały dzień szczury. A na środku stoi zaparkowane przyzwoite auto, a nie pogruchotany pikap sąsiada. Pikap, który mimo ciągłego reperowania, nigdy nie był na chodzie. Za to fajnie było się w nim bawić w podróz w najciekawsze zakątki świata. Szkoda tylko, że za kierownicą zawsze siedziała Aśka. Wrak należał do jej ojca, miała więc ten przywilej należny jakoby z urzędu. Nawet chłopakom nigdy tego miejsca nie ustępowała. Zresztą, lubiła - już jako dziecko - wysoką pozycję społeczną. Mawiała, że gdy dorośnie, będzie wysokopartyjna. Bo lubi rządzić ludźmi. Ale czasy się zmieniły i nici…

Ale nici też z eskapady - z powodu gwałtownego deszczu plany wzięły w łeb. A miał być jeszcze las, a właściwie malownicza aleja wiodąca do niego, z obu stron wysadzona drzewami… Miał być stary żydowski cmentarz i Starówka. Na koniec wzniesienia nad rzeką, rozległy widok na jej zakola i panoramę miasta.

Pozostał fotel i telewizor, a w porywach internet - nowa zabawa w podróż po świecie.

autor

grusz-ela

Napisany: 2013-04-12 Dodano: 2013-04-12 14:56:13

Ten wiersz przeczytano 1914 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie