Poeta
Oczy poety
pogrążone w rozpaczy
smutne od niemocy
Jego ręce
załamane nad światem
który obserwuje z żalem
Serce liryka
rozerwane wystrzępione
nieszczęśliwe pełne tragedii
otaczającego je świata
I umysł literata
odrętwiały od przyglądania się
cierpieniu wszechobecnemu
Poeta
bohater najsilniejszy
najbardziej wytrwały
Ma odwagę patrzeć na ból
i ubierać go w rozkoszne słowa
Bierze na siebie odpowiedzialność
za nasze łzy
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.