sonata niebieska
jeszcze w nutach strzępią się chmury
ale mrok zmusza do uderzenia w czarne
klawisze
noc przechodzi przez nas rozsypując
gwiazdy
wysoko nad pięciolinią
unosisz ręce
za ostatnią oktawą
czujesz dotyk sprzed setek lat
cisza nie rzuca cieni
https://www.youtube.com/watch?v=iMyo8I8AKmY
autor
amarok
Dodano: 2022-07-01 20:53:43
Ten wiersz przeczytano 2819 razy
Oddanych głosów: 70
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Sonata prima!
I taka klimatyczna.
Unosi do gwiazd...
Pozdrawiam serdecznie
Ależ obraz! - słyszy się i czuje... z ładnie
wyciszającą piosenką.
Wspaniały metaforyczny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Poeta jest jak pianista, tworzy coś co trafia w serce
odbiorcy:)
Rozbudzający wyobraźnię wiersz.
Pozdrawiam
Marek
Piękne!
"cisza nie rzuca cieni"...
Uwielbiam ten wiersz. Dziękuję za wspaniałe komentarze
:)
Znakomita poezja...w kilku wersach ogrom wrażeń dla
czytelnika
wilk pokazał klasę piękna poezja
Piękna Poezja!
Pozdrawiam, Patryku.:)
Tak, faktycznie niebiańska, z podobaniem, pozdrawiam
serdecznie.
Grając na pianinie można wczuć się w komponistę
żyjącego dawno temu. Znakomite metafory. Wiersz
przeszedł przeze mnie zostawiając jego cząstkę w mojej
duszy.
Wiersz zagrał. Zmysły usłyszały i poczuły.
Serdeczności :):)
Wyje z zachwytu, Wilku...
Jak Ty to robisz???
Pozdrawiam serdecznie. :)
Ocenę dałam cichaczem,
dodam tylko wielkie WOW!
Serdeczności przesyłam dla wilczej
Watahy, wszystkiego dobrego życzę:)
uczta dla zmysłów
zwłaszcza przed snem
dziękuję
:)