Dręczące myśli

Me myśli dręczą mnie.
Nie pozwalają skupić się,
na tym co ważne naprawdę.
Meczą serce, spokojnie bić nie dają.
Jedna po drugiej uderzają.
Umiaru nie uznają.
Płyną w nieznane, a ja razem z nimi.
Na pokładzie swojego statku,
a raczej tratwy nędznej, poszarpanej,
która ledwo utrzymuje mnie na lustrze wody.
Kolejny ciężar którym się zadręczam,
który sam sobie sprzedaje...
Jak się go pozbyć z serca ? Z umysłu?
Jak go z barków zrzucić?
By już więcej nie patrzeć za siebie.
I się nie smucić.

Chce być sobą nareszcie.
Chce odnaleźć szczęście swoje.
Chce odnaleźć swoja dusze i serce.
By ktoś mógł je poznać i pokochać wreszcie.

Miłość to uczucie którego tak naprawdę,
nie rozumiem.
Czym jest miłowanie?
Nie wiem choć pisałem z niej maturę.
Zdałem z niej egzamin dojrzałości.
Ja poeta który nigdy nie poznał miłości...

N.Y.

autor

dawidny

Napisany: 2004-12-05 Dodano: 2016-08-03 10:05:20

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie