Dwa czasy
był – a już jego nie ma
ktoś wyrwał drogowskazy
utracił orientację gdzie jest
zamyka oczy bo łzy zamazują obraz
patrzy oczami duszy
podąża za głosem serca
jest wsparciem w jego żalu
żółte mlecze na łące
tworzą czarne plamy na zieleni
zaś lazurową kopułę zakryła szarość
słowa ugrzęzły w ciszy
owinięte szczelnie szalem smutku
jego czas dobiegł końca
24.04 – 25.04.2014.
Komentarze (46)
Przepięknie odtworzone ostatnie chwile.
Pozdrawiam
Ostatnie pożegnanie?
Bardzo obrazowe ukazanie smutku.
"słowa ugrzęzły w ciszy"
a krtań, szczelnie zaciśnięta,
przytrzymuje drugą szalę.
Pozdrawiam, Karolu :)
demona - o tak ciekawe -
ujęłaś moje myśli - bardzo dziękuje
serdeczności
Sotek - smutek cierpienie możemy zapisać tak jak
radości czy miłość - bo te uczucia są w nas i czujemy
ich obecność - dziękowności
bronisławo.piasecka - tak czy chcemy czy tez - tylko
czy pofruniemy czy spadniemy to tego nie wiemy -
pozdrawiam
Ola - nie wasze jest radość i szczęście - nadchodzi
także smutek ból i cierpienie takie jest nasze życie -
pozdrawiam
Miroczka 1 - dusza jest na to przygotowana - niestety
- a w ten sposób sie uodparnia - o tak właśnie w
czasie smutku i rozpaczy rodzą sie perły - to prawda -
pozdrawiam
pozdrowionka
Warszawianka - Halino - dziękuję za Twój komentarz -
tak to prawda z zasady nie bywamy sami - bo zawsze
ktoś przy nas jest - nawet wtedy kiedy jest
niewidoczny - Czuwa - serdeczności - miłego wieczoru
Stella-Jagoda - smutno ale rzeczywiście - pozdrawiam
Turkusowa Anno - piękne dzięki
pozdrawiam
pozdrowionka
rozdzierasz duszę Karolku, zrobiło się bardzo smutno,
pięknie napisałeś, w bólu rodzą się perełki,
pozdrawiam Cię sedecznie
Shizuma - całkowicie zgadzam się z Toba - pozdrawiam
graynano - tak jest czas narodzin i smierci jest czas
radości i smutku - i tak jest dobrze
pozdrawiam
Smutny, bardzo smutny tekst Karolu. Ten czas dopadnie
każdego. Pozdrawiam
Czy chcemy, czy nie, któregoś czasu pofruniemy. Ładny
wiersz o odejściu. Pozdrawiam serdecznie.
Dobrze ujęty smutek. Czuć go w wersach Twojego
wiersza. Pozdrawiam Karolu.
Marek
Jakże inaczej postrzegamy niebo i kwiaty na lace gdy
ogarnięci jesteśmy żałobą i smutkiem. Wymowny wiersz.
Pozdrawiam.
Pięknie, prawdziwie...
Smutno...
Pozdrawiam, Karolu :)
Smutno ale nie koniecznie tak być musi, trzeba się
radować każdym dniem który jest przed nami do
przeżycia, niezależnie czy z kimś czy samotnie bo w
zasadzie to nigdy i nigdzie sami nie jesteśmy i to
właśnie jest najważniejsze...
Choć smutno, to pięknie i refleksyjnie...
Pozdrawiam Ciebie Karolku :)
Szczęśliwego i pełnego radości serca dnia Tobie
życzę...
Bardzo ładny wiersz choć smutny jest czas umierania i
na każdego z nas przyjdzie odejścia czas...