Po drodze gubi się rzeczy...

Nadal trzymam wróbla w garść a kanarek, niech sobie!

Idzie długą życia drogą nieprzerwanie
gdzieś po drodze zawsze spocznie
w każdej chwili, nieprzerwane przemijanie
cząstki radości, częściej sprawy mroczne

W ciemności był i nadal jest młody
w dzień -spojrzysz stateczny staruch
księżyc oświetla profil szlachetnej urody
mroczne zakamarki wyzwalają magie czarów

Poznał przez lata życia najtajniejsze sprawy
od zarania szczelnie w sercu skrywane
tajemniczy, nikt wokoło nie ma o nim pojęcia
w dawnych latach czuły wspaniały kochanek

Przez życie przemykali obok mali i „wielcy” ludzie
zdziwiony widział jak wspinali się na szczyty
życie fortuną się toczy w przyziemnym trudzie
najszczęśliwszy byt w matczynym łonie

Jesienny brzask przygasa myśli ogarek
to „wielkie” z czasem zawsze staje się małe.

Autor:slonzok
Bolesław Zaja trochę o sobie

autor

slonzok

Napisany: 2014-11-27 Dodano: 2014-11-27 06:55:43

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie